Özet

“Bütün halkım öldü… Elimden gelenin en iyisini yapmak istedim. Nazik bir imparatoriçe olmak istedim. Neden…” Yaraları onu çok yıprattı … Günlerce işkence edip sevdiği herkesi öldürdükten sonra imparator, İmparatoriçe’yi karlı dağlarda terk etti. Bu yoğun kar yağışında eski İmparatoriçe Rosellin pes etmişti ve ölümü kabul etmeye hazırdı. Ailesi, arkadaşları, imparatorluk halkı için yaptığı tüm sıkı çalışmaları… Yaşamaya devam etmesi için hiçbir sebep kalmamıştı. Bu yüzden bu beyaz battaniyenin üzerine uzandı, vücudu neredeyse donuyordu ve beyaz karın siyaha boyanmasını izledi. İlk başta, soğuk acı vericiydi, ama acı hızla azaldı ve bu yüzden donarak ölmenin o kadar da kötü olmayabileceğini düşündü. “Bu karlı tarlayı yönetiyormuşsunuz gibi tek başına uzanarak ölümüne zulüm görmek…” O adam. “Artık hayatına ihtiyacın yoksa… o zaman affedersin, ben alıyorum.” o düşman general, Tamon Krasis. “Artık benimsin İmparatoriçe.” o terk edilmişti, ama general, onu çaldı ve götürdü. İmparatoriçe’yi kim kaçırdı?